WerkendNL: de toegevoegde waarde van schoonmakers
Schoonmakers zijn onmisbaar in de zorg. Zonder de inzet van deze toppers zouden verpleeghuizen, ziekenhuizen en andere instellingen al snel niet meer leefbaar zijn. Drie van deze vaak onzichtbare krachten vertelden aan magazine WerkendNL over hun werk. Sean is één van die krachten.
"Ik had even een pauze nodig van mijn studie en hoorde bij toeval dat ze schoonmakers in het Martini Ziekenhuis zochten", vertelt Sean Beijring (25). "Ik heb meteen gesolliciteerd bij Hago Zorg, en een paar dagen later was het rond. In het begin werkte ik alleen in de avonden, op de polikliniek. Dat was heel rustig, omdat er dan vaak bijna niemand meer was. Toen ik ook ging schoonmaken op de verpleegafdelingen vond ik dat eerst wel spannend. Daar is veel meer drukte en er liggen zieke mensen. Straks loop ik iedereen in de weg, dacht ik. Maar dat viel reuze mee, ik blijk er juist goed in te zijn om te manoeuvreren tussen alles en iedereen."
Besmette OK's
Inmiddels twee jaar later maakt Beijring onderdeel uit van het calamiteitenteam van de schoonmaakdienst. "Mede door de pandemie heb ik mijn mbo 4-studie Begeleider Gehandicaptenzorg langer on hold gezet. Ik heb het erg naar mijn zin in het ziekenhuis, ook omdat ik snel doorgroeide naar deze functie. Wij pakken eigenlijk alles op wat buiten de reguliere schoonmaak valt. Denk aan besmette kamers en besmette OK’s. Maar we springen ook bij op plekken waar iets is misgegaan, bijvoorbeeld als een patiënt het toilet niet heeft weten te halen of per ongeluk in de gang heeft gebraakt. Of ik daar goed tegen kan? Het is een ziekenhuis. Mensen hebben een operatie ondergaan of zitten onder de medicijnen, dan gebeuren dat soort dingen. Daar wen je snel aan."
Corona
Tijdens de pandemie was het voor het calamiteitenteam aldoor keihard werken. "Steeds als ergens een coronapatiënt had gelegen of was geopereerd, moesten wij die ruimte helemaal desinfecteren en schoonmaken. Dat betekent de kamer vernevelen en vervolgens alles afnemen: van de muren, de vloeren, het bed, meubilair tot de deuren aan toe." Of hij dat niet spannend vond in verband met zijn eigen gezondheid? "De eerst keer was ik wel nerveus. Daardoor besloeg steeds mijn beschermende bril en had ik het bloedheet in mijn isolatiepak met mondmasker. Maar al snel vertrouwde ik op de maatregelen. Niemand van ons team heeft ooit corona opgelopen in het ziekenhuis."
Spoedeisende hulp
"Zeker tijdens de pandemie heb ik me gerealiseerd hoe belangrijk ons werk is. We maakten veel uren; er waren steeds ruimtes die ontsmet moesten worden. Ook op de spoedeisende hulp omdat daar veel coronapatiënten binnenkwamen. Als die niet was schoongemaakt, konden er geen mensen meer opgenomen worden. Dat maakte ons werk cruciaal, wat me een trots gevoel gaf. Ik werk graag hard en krijg daar ook waardering voor. Van mijn leidinggevenden, maar ook op de afdelingen. We horen het precies als jij eraan komt, zeggen ze me wel: aan je snelle, korte stappen. Ik maak heel wat meters op een dag en ben steeds op andere plekken in het ziekenhuis. Een dag is nooit hetzelfde. Dat maakt mijn werk leuk en afwisselend."
Bron: WerkendNL
